Please scroll down for English.
INNE RYTMY
seria wydarzeń i rezydencji artystycznych w Sopocie
Inne Rytmy to projekt zapoczątkowany pod koniec 2019 przez Werę Morawiec, która zaprosiła do rozmowy artystów Julię Sokolnicką, Waela el Allouche i Yuki Nishimurę. Dzięki otwartej wymianie myśli i idei, które z czasem nabrały realnego kształtu kilka tygodni przed pierwszą falą pandemii spotkaliśmy się w Sopocie.
Dzięki wsparciu Sopot Centrum na kilka dni otworzyliśmy pierwszą wspólną wystawę Inne Rytmy: nonviolent revolutions w przestrzeni publicznej nad Dworcem w Sopocie. Spotkaliśmy się także podczas dyskusji panelowej z publicznością w tymczasowej siedzibie Goyki3. Od tej pory Art Inkubator stał się gospodarzem sopockich Innych Rytmów.
Projekt Inne Rytmy od początku swojego istnienia skoncentrowany jest wokół fizycznej przestrzeni Sopotu, to tu mieliśmy okazję razem i na żywo sprawdzić, jakie wątki – czy raczej narracje – pojawiające się w mieście, jego naturalnym otoczeniu, jego historii i mieszkańcach, w jego architekturze i planowaniu przestrzeni są dla nas inspiracją do pracy i do codziennych, nie-przemocowych rewolucji.
Zdecydowaliśmy się rozpocząć projekt Inne Rytmy jako serię wydarzeń, nie spodziewając się, że zyskamy tyle czasu na rozważania (online; dzięki pandemio!). To, co wydarzyło się pomiędzy lutym a grudniem 2020 było trudnym emocjonalnie doświadczeniem i ćwiczeniem filozoficznym, które pomogło w sformułowaniu jeszcze bardziej trafnych założeń do naszej pracy.
Spekulacja, narracja o przyszłości, poruszanie się w sferze budowania systemu i odwoływanie się do wyobraźni kreującej przestrzeń i przyszłość tak, aby nie była „powrotem do normalności” to baza. Renegocjowanie umowy społecznej w ramach pogłębionej refleksji artystycznej, dyskusji wokół dzieła/tekstu/performansu, w kolejnych etapach projektu także i warsztatów z lokalną społecznością, czy projektami 3D dla i o mieście – to metody.
Sens naszego działania to znalezienie otwartej perspektywy, zapoczątkowanie procesu, z którego będą mogli korzystać inni artyści i artystki, mieszkańcy i mieszkanki, siły polityczne i ekonomiczne. Zdajemy sobie sprawę, że zmiana nie zachodzi nagle, ale poprzez uporczywe wysiłki i niewielkie kalibracje ruchu czy spojrzenia.
Parafrazując Wyspiańskiego, który parafrazuje Corneille’a „projekt nasz widzę ogromny”, czyli w myśleniu i planowaniu projektu Inne Rytmy staramy się zawrzeć nie tylko jednorazowe wydarzenia, ale przede wszystkim postawić na proces rozbudowany w czasie, świadome spowolnienie dziania się na rzecz wymyślania, rozmawiania, wycofywania i zapraszania do ciągłej współpracy nad nie-ostatecznym kształtem przyszłych efektów.
Dzięki temu projekt – i my – może elastycznie reagować na zmieniającą się rzeczywistość.
Julia Sokolnicka, jako pierwsza rezydentka pracująca w ramach Innych Rytmów, ale też pierwsza rezydentka Inkubatora Sztuki Goyki3 postanowiła pracować z tematem turystów w Sopocie. A właściwie, z widoczną dwutorowością życia w sferze publicznej w Sopocie: w trakcie sezonu i poza sezonem. Jej artystyczne badania to nieustanne gromadzenie materiału – dokumentalnego w formie archiwum, zdjęć, wideo, nagrań terenowych ale też osobistych narracji zbieranych w trakcie spotkań z osobami żyjącymi w Sopocie.
Głównym celem rezydencji było stworzenie materiału artystycznego, który będzie opowiadał o realnym mieście, jego mieszkańcach i potrzebach, jego tradycjach, narracjach i problemach. Projektując założenia rezydencyjne pilnowałyśmy, aby współpraca artystki wywodziła się z bazowych koncepcji Innych Rytmów: skupieniu się na zwykłych, codziennych gestach, osadzonych w przestrzeni społecznej i przestrzeni fizycznej miasta, odwoływaniu się do oddolnych ruchów politycznych oraz ruchów społecznych o znamionach nonviolent (opartych o ruch, muzykę, wspólne doświadczenie).
Sokolnicka, jak sama to ujęła, nigdy nie działa w próżni; raczej w zorganizowanym chaosie interakcji zawodowo-prywatnych, co widać w jej pracach, artystycznie wysublimowanych, ale jednak bliskich widzowi. Zależy nam raczej na wskazaniu możliwości koegzystencji, takiej zmiany, oddolnej rewolucji rytuału, który pozwalałyby na zwiększenie satysfakcji z pobytu (długo- lub krótkoterminowego) w mieście. W trakcie miesięcznego pobytu w Sopocie w grudniu 2020 oprócz przygotowania materiału do eseju wideo oraz pracy na wystawę Julia Sokolnicka rozpoczęła także współpracę z performerką Anną Steller. W Otwartym Studio, które podsumowywało dotychczasowe działania Julii w ramach rezydencji oraz wcześniejsze spotkania osób współtworzących Inne Rytmy, artystki opowiadają o tym, jak zbudują performance o doświadczeniach różnych ciał na scenie zwanej Monciak.
Otwarte Studio można obejrzeć na kanale Youtube Goyki 3 pod tym linkiem – Otwarte Studio na linii
W trakcie grudniowej rezydencji Julia Sokolnicka oprócz zbierania materiału audio i wideo napisała także serię esejów pod wspólnym tytułem Sopot polem badawczym.
Eseje stanowią integralną część jej procesu twórczego, są także tekstualnym rozszerzeniem instalacji przygotowywanej na wystawę w willi Junckego. Dzięki takiej metodologii powstawania pracy artystycznej Julia Sokolnicka odkrywa przed nami nie tylko swój tok myślenia lecz także szeroki kontekst poszukiwań z pogranicza filmu, performance’u, socjologii i antropologii.
Wątek badawczo-naukowy będziemy mogli śledzić w kolejnych odsłonach Innych Rytmów; w artykule na temat praktyki artistic research.
W 2021 roku Inne Rytmy ewoluują w kolejne wydarzenia: spotkania i warsztaty pracy z ciałem reagującym na stres oraz wywiadów i nagrań skupionych wokół gestu i tego, jak mediować ruchy we wspólnej przestrzeni pomiędzy Mieszkańcem a Turystą.
Wystawą prac Julii Sokolnickiej i performancem Anny Steller otworzymy także przestrzeń wystawową w nowej siedzibie Art Inkubatora; willi przy Goyki 3.
Julia Sokolnicka: artystka urodzona w Warszawie, mieszkająca od wielu lat w Amsterdamie. Znana m.in . z nagradzanego filmu „Pobocze” opowiadającego o transformacji zapisanej w krajobrazie, mieszka i pracuje w Holandii. W swoich pracach, powstających na styku filmu dokumentalnego, eksperymentalnego, performansu i Internetowych memów, opowiada o zbiorowym doświadczeniu, pamięci autobiograficznej i rytuałach codzienności kształtowanych na równi przez historię, przeżycia osobiste jak i przestrzeń publiczną.
Jest badaczką kultury i sztuki, każda jej wizualna praca jest poprzedzona rozpoznaniem tematu poprzez obserwację uczestniczącą, wywiady, pracę z materiałami archiwalnymi. O jej pracach można powiedzieć, że to zagwozdki i pytania filozoficzne złożone z ruchomych obrazów, dźwięku i aktorów – stawiają odbiorcę przed zadaniem wyłuskania własnych pytań i interpretacji. Mnogość form i stylistyk w których działa Julia Sokolnicka jest odzwierciedleniem przekonania artystki, że istnieje wiele różnych rzeczywistości, a każda osoba jest swoistym universum.
Na stronie goyki3 oprócz tekstów Julii dotyczących rezydencji w Sopocie można znaleźć także tekst PL/NL: listy z domu do domu. Polsko-holenderskie notatki z pandemii, które w trakcie letnich miesięcy wymieniła z Werą Morawiec i wideo o tym samym tytule.
www.juliasokolnicka.com / IG: @juliasokolnicka
Wael el Allouche to artysta i dizajner z Amsterdamu, z pochodzenia Tunezyjczyk. Absolwent Gerrit Rietveld Academy. Wael rozwinął własną metodę poznawania świata i przetwarzania go na wizualne wzory i poruszające wyobraźnię projekty 2D i 3D. W jego podejściu do życia – równoznacznego z podejściem do sztuki bardzo istotną rolę odgrywa równowaga, i poszukiwanie innych niż dialektyczne koncepcji na budowanie rzeczywistości. Allouche nie teoretyzuje, lecz sprawdza te koncepcje empirycznie: grając w trójstronną piłkę nożną (na podstawie prac sytuacjonisty Asgera Jorna) lub budując modele światła, które można obejrzeć z każdej strony. Dla niego Inne Rytmy to ruch ciał w przestrzeni fizycznej miasta, które naznaczone jest granicami pomiędzy dwoma większymi miastami, pomiędzy historycznością a nowoczesnością, tym co związane z ruchem Solidarności, a tym co działa na rzecz prywatyzacji. Myśl ta implikuje także i takie konsekwencje, czy obrazy: indywidualne lub grupowe granice i przestrzenie są tworzone i niszczone w każdym momencie: co dzień i co noc, co sezon, co dekadę.
www.waelelallouche.com / IG @allouchewael
Yuki Nishimura, młody artysta z Japonii, wykształcony w Londynie a mieszkający w Berlinie. Jego praca to nieustanna krytyka społeczno-polityczna zastanego systemu oparta o przepracowywanie traumy poprzez działania performatywne. Jego perspektywa jest osadzona w nie-przynależności, w wielorakiej tożsamości ekspata i płynności obecnej w każdej domenie jego życia i twórczości. W projekcie Inne Rytmy chwyta najbardziej ulotną tematykę rodzajową i rozciąga ją pomiędzy byty nie-ludzkie: morze i las, które nadają prawie niewyczuwalne – a jednak nieustępliwie obecne – rytmy sopockim ulicom. Obecnie pracuje także nad warsztatem i performancem zatytułowanym How to be nice – Eine Deutschstunde o tym jak odnaleźć się w społeczeństwie wielu socjo-baniek i wyjść z impasu poprawności, która nie jest gwarantem równości. Po spotkaniu Inne Rytmy w lutym napisał razem z Werą Morawiec esej, który zostanie opublikowany w roczniku wydawanym przez japoński komitet współpracy Japonii z UE .
IG @nomorejumpingoff_notjumpingoff
Weronika Morawiec – okazjonalna kuratorka, urodzona w Katowicach i mieszkająca w Sopocie w latach 1992 – 2015. Koordynuje projekty artystyczne, pisuje teksty, wychowuje dzieci. Inne Rytmy to jej pierwszy projekt łączący w sobie wystawy, rezydencje i dyskusje. Jest współzałożycielką kolektywu NOKS i działającej w Sopocie i na świecie One Night Public Gallery. W latach 2018-20 współtworzyła wydarzenia Light As A Creative Tool na ASP w Gdańsku i Wrocławiu. Praca z artystami i artystkami jest dla niej niekończącym się procesem rozbudowywania i reorganizacji wizji świata a prowadzonych projektach interesuje się interakcjami pomiędzy człowiekiem i przestrzenią publiczną w kontekście ciągłej wymiany.
www.noks.info / IG @noks.collective
Anna Steller – tancerka, performerka i choreografka. Urodzona w Gdańsku, od wielu lat mieszkająca w Sopocie; na scenie występuje od 1993 roku. Od wielu lat tworzy spektakle taneczne, akcje performance oraz performance typu site specific. Współpracuje z wieloma choreografami, reżyserami, artystami wizualnymi m.in.: Leszek Bzdyl, Krzysztof Leon Dziemaszkiewicz, Anna Królikiewicz, Anita Wach, Maciej Salamon, Ramona Nagabczyńska, Tomek Bazan, Nigel Charnock, Rebecca Lazier. Jako performerka koncentruje się głównie na przejrzystości przekazu, na radykalnych rozwiązaniach artystycznych.
Interesuje ją praca w duecie, praca z artystą o innych obszarach zainteresowań, negocjacja na polu sztuki z której rodzi się nowa jakość. Interdyscyplinarność tańca i sztuki scenicznej to obszar, który bada od lat, próbując zrozumieć i przekazać publiczności ważne dla siebie treści i koncepcje. Ostatnio – w październiku 2020, kilka miesięcy po urodzeniu swojego trzeciego dziecka, tańczyła w spektaklu „Manon Lescaut” Giacomo Pucciniego w reżyserii Mariusza Trelińskiego w Brukseli.
www.annasteller.webs.com / IG @aniarellets
Bogna Hall – Sopocianka, doktor nauk politologicznych i socjologicznych, naukowczyni w Polskiej Akademii Nauk, pracowała na uniwersytecie Europejskim we Florencji. Obecnie mieszka w Nicei, skąd prowadzi swój wieloletni projekt nagrodzony grantem z NCN dotyczący migracji i mikropolityki ruchów uchodźców z Bliskiego Wschodu. Duchowa nomadka, matka dwójki dzieci i entuzjastka tenisa stołowego.
Pierwsza część naszych spotkań była dofinansowana przez Stimulering Fonds NL (Wael, Julia) i EU-Japan Fest Tokio (Yuki) oraz wsparty materialnie przez Sopot Centrum i Goyki 3 Art Inkubator.
A serie of artistic events Inne Rytmy[1]: nonviolent revolutions is primarily an invitation to get involved: by being in space with the artists, through discussion, and through creative research and work by the artists to demonstrate how physical changes in the smallest cracks of everyday life can lead to new social orders and to better quality of relationships between participants of life.
We have started the Inne Rytmy project in late 2019, first with online talks with the involved artists. Next step was to meet in person, and we did, just a few weeks before the first lockdown. The group of international artists and activists (you can find their short bios above) in February 2020 focused on presenting their ideas and defining their way among the emerging themes: the presence and activity of the body and physical culture in the socio-cultural space of the city, the importance of individual determination and everyday life, the conscious pursuit of change and the depiction of already existing and future revolutionary movements – drawn in a non-violent spirit, but with strong and unambiguous gestures.
We invited the local community of Sopot to observe the process of creating leaven for future activities in the field of social art and art that reflects – or reinterprets – the patterns and rhythms of everyday life in this city. From our first meeting here, in a city that lies on the intersection of the sea and the forest we knew that Sopot will become a non-human partner of Inne Rytmy. Its complex history, its architecture, strong group of „local patriots” and famous crowds of seasonal tourists, its pursuit of a perfect balance between being cozy and extravagant and finally its multiple connections to the Rhythm: music festivals, and jazz revolution, pace of the waves and winds, tourists walking in and citizens running away.
With the invitation from Goyki3 Art Inkubator to continue the project as an AiR the Inne Rytmy started to evolve. Julia Sokolnicka work during 4 weeks of December 2020 resulted in audio-visual installation and a video essay that will be presented in May 2021 at Juncke Villa in Sopot – a newly made space of the Art Inkubator.
We will also keep in (real and offline) touch with our audience; by inviting them to participate in workshops designed by Julia Sokolnicka that will explore the areas of stress, body movements and mediation between the Guest and the Host in terms of hospitality and hostility.
Inne Rytmy is a project of constant reconstruction and open-ended process of collective thinking and artistic research. We hope to continue this work of art also with some more texts on the significance of the artist’ perspective and artistic research and how they can enrich the city’s policies and strategy towards its citizens and guests.
——————————————————————–
[1] Inne Rytmy translates as different or other rhythm
