Zapraszamy na czwarte spotkanie z cyklu „Nowe życie”, podczas którego Juliusz Kurkiewicz wraz z Katarzyną Boni porozmawia, o tym czy śmierć to wielka nieobecna kultury zachodu ostatnich kilkudziesięciu lat.
Tracąc prawo do umierania, tracąc ars moriendi, tracąc świadomość skończoności – straciliśmy poczucie zakorzenienia i naturalnego porządku rzeczy. Żyjąc w świecie nieśmiertelności tak naprawdę żyjemy w strachu. Nie chcemy do siebie dopuścić chaosu jakim jest życie, ani poczucia bezradności, żalu, żałoby, straty. A przecież to także część życia – jedna z najbardziej naturalnych, przydarzających się wszystkim nam. Coraz dotkliwiej odczuwamy brak rytuałów i symboli związanych ze śmiercią i żałobą. Te które znamy zanikły, wyczerpały się, stały się puste. Dlatego sięgamy po rytuały z innych kultur. Czy ukojenie w żałobie i akceptacja skończoności może przyjść ze Wschodu?
Katarzyna Boni pisze o stracie, traumie, żałobie i budowaniu nowych światów. Razem z Wojciechem Tochmanem napisała „Kontener” o życiu syryjskich uchodźców na jordańskiej pustyni. Jest autorką książki „Ganbare! Warsztaty umierania”, która opisuje jak Japończycy radzą sobie z rzeczywistością po potrójnej katastrofie z marca 2011 roku. Rok temu wydała „Auroville. Miasto z marzeń”, książkę o budowie miasta, w którym ludzkość miała stać się lepszą wersją siebie. W Auroville spędziła prawie rok sprawdzając, co udało się zrobić przez 50 lat i jak zmieniły się marzenia. Prowadzi również warsztaty umierania, które skłaniają do refleksji nad życiem. www.katarzynaboni.com
„Nowe życie”
Słowo „nowe” użyte przez Dantego w tytule jego młodzieńczego tomu poetyckiego „Nowe życie” (La Vita Nuova) oznacza nie tylko „inne niż dotychczas”, ale też „zaskakujące”, „niespodziewane”, nawet: „dziwaczne”. Takie właśnie – z pewnością inne niż się spodziewamy – będzie nasze życie po pandemii. A raczej: po wyjściu przez naszą cywilizację z zapaści, dla której pandemia jest tylko metaforą. Aby dowiedzieć się, jak to „nowe życie” może wyglądać, zapraszam do rozmowy tych, których zbyt rzadko pytamy o radę i opinię – wybitnych myślicieli, humanistów, ludzi pióra. Tych, którzy na co dzień używają rozumu i wyobraźni, by pomóc nam określić kształt „nowego życia” w różnych jego aspektach – m.in. dotyczących podziału na ludzkie/nieludzkie, seksu, polityki czy religii.
Juliusz Kurkiewicz
Kurator cyklu
