CIS POSPOLITY Taxus bacata
Witamy ponownie w parku-ogrodzie przy zabytkowej willi „z wieżyczką”, znanej chyba wszystkim mieszkańcom Trójmiasta.
Tym razem zapraszamy do spojrzenia na dawny podjazd przed willą. Rośną tam dwa piękne, stare drzewa. Do niedawna były trzy… Trudno – przyroda i wiek robią swoje.
Obecnie na podjeździe rośnie ogromy „krzew”, wręcz drzewo – profesjonaliści nazywają tę formę: krzew-drzewiasty. Jest to cis pospolity (Taxus baccata). Pod jego koroną można nawet zaparkować niemały samochód, ale… jest to bezwzględnie zabronione! A dlaczego? Otóż uciskanie ziemi wokół pni drzew i krzewów powoduje mikrouszkodzenia najdrobniejszych korzeni, które są głównymi żywicielami rośliny. Często wydaje się, że to wielkie i grube korzenie są najważniejsze. Owszem są, ale wówczas gdy rozgałęziają się dalej i dalej aż do drobnych korzonków. Te na końcu są najważniejsze!
Cisy są tajemniczymi krzewami. Przede wszystkim są bardzo długowieczne, mogą żyć nawet po kilkaset lat. „Nasz” cis nie ma tylu lat, niemniej jest już zacnym staruszkiem – najprawdopodobniej został posadzony wówczas, gdy zaczęto budować pierwszą siedzibę na posesji przy ul. Goyki.
Podczas przyglądania się temu okazowi należy bardzo uważać! Otóż owoce cisa są trujące! Warto pilnować dzieci, aby nie zechciały próbować ślicznych, czerwonych kulek. Natomiast ptaki zimą mają tutaj darmowy i obfity karmnik.
Wiadomo, że wszelkie drzewa iglaste a cis najbardziej – przepięknie pachną po deszczu. Warto kiedyś spróbować takiej aromatoterapii w parku przy ul. Goyki.
Jak w każdym starym parku występują stale kłopoty ze zdrowiem najstarszych drzew. Także i „nasz” cis został ostatnio zaatakowany przez szkodnika. Podjęto jednak natychmiastowe działania ratunkowe i pielęgnacyjne. Ziemia wokół niego została odkażona odpowiednim preparatem oraz zasilona. Przysypano ją także bardzo drobno zmieloną korą. Teraz wszyscy obserwujemy drzewo, czy zagrożenie minęło.
Następne opowiadanie będzie o równie magicznym i kultowym dla wszystkich ludów europejskich drzewie – o dębie.
opracowała Bogna Lipińska
