27 stycznia o godzinie 19.00 zapraszamy na wernisaż prac Anastasii Kolibaby, studentki w pracowni prof. Anny Królikiewicz w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, rezydentki Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA w Gdańsku.
Będzie to pierwsza wystawa z cyklu wystaw prezentujących prace studentów gdańskiej ASP z różnych pracowni.
Projekt znajdzie swoje miejsce na werandzie #Goyki3.
Elegia
Wystawa Anastasii Kolibaba
Kuratorka: Anna Królikiewicz
Wernisaż: 27 stycznia (piątek), godz. 19.00
Wystawa: 28-29 stycznia (sobota-niedziela) w godz. 12.00-19.00
Wstęp bezpłatny
Anna Królikiewicz od października 2022 w ramach programu wsparcia ukraińskich artystek i artystów „Poszerzony warsztat” ma zaszczyt merytorycznie wspierać artystkę Anastasię Kolibaba. Organizatorami programu są Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku i Goethe-Institut.
Kolibaba urodziła się w 1994 roku w Odessie. Ukończyła Grekov Art College. Zajmuje się malarstwem, rzeźbą, grafiką, techniką mieszaną. Podstawą jej stylu jest eksperyment oparty jednak na swoistej, solidnej tradycji odeskiej szkoły malarstwa- historycznego centrum kulturalnego północnego regionu Morza Czarnego. Malarka wywodząca się ze szkoły akademickiej swój język obrazowania buduję za pomocą wyrazistych, harmonijnych, realistycznych form i wyważonej kompozycji z pieczołowitą dbałością o szlachetną technikę.
Od początku wojny artystka przebywa poza Odessą pozbawioną prądu, a teraz wody i stara się tworzyć, wystawiać, aby przetrwać, żeby wrócić do swego kraju. Twórczyni pracuje w drodze, pakując i rozpakowując bagaż na kolejnych rezydencjach kolejnych gościnnych państw, wypracowując w tych warunkach autorską olejną technikę na papierze- ze względów praktycznych: łatwiejszą od naciągniętych na blejtramy płócien do przewożenia z miejsca na miejsce.
W dialogu z kuratorką artystka mówi: (…) „Formy w mojej praktyce stawały się coraz bardziej surrealistyczne, jakbym próbowała przeformować klasyczny, przedstawiający styl opowiadania według własnych potrzeb. Orientacja stylistyczna skłania się ku estetyce symbolizmu, gdzie przedmioty, prozaiczne motywy i elementy codzienności przestrzeni i architektury zamieniają się w atrybuty, znaki i indeksy”. Anna Królikiewicz postanowiła doprowadzić do wystawy indywidualnej twórczyni i być jej kuratorką: prace i jej postawa są warte pokazania ich szerszej publiczności.
Kolibaba wystawę nazwała „Elegia”. Jej treść jest w trakcie powstawania, złożą się na nią malarstwo, rzeźba i mała seria grafik, poświęciły czas pamięci miejsc, pamięci ciał i miasta, jako ciała. Osnowa rosyjskiej napaści jest w rozważaniach silnie obecna. Symboliczną rośliną staje się oset, natywny gatunek porastający nadmorskie wydmy Odessy, wyjątkowy ornament zdobiący zabytkową, bombardowaną architekturę portowego, bogatego, wielokulturowego miasta. Chwast, który teraz dziko, witalnie i bezwzględnie rozprzestrzenia się po polach zgliszcz. Artystka przy pomocy roślinnej metafory zadaje sobie pytania o nakładanie się na siebie znanych obrazów domu i klisz krajobrazów znaczonych przez agresywne, barbarzyńskie zniszczenie.
Artystka i kuratorka nie mogły wymarzyć sobie lepszej przestrzeni dla pokazu tej twórczości, niż pokryta fragmentami dawnych roślinnych fresków, kontekstem korespondująca z twórczością Anastasii czysta, jasna, patrząca na morze, jak Jej własne portowe miasto, sala restauracyjna w sopockim Goyki 3 Art Inkubatorze.
Anastazja Kolibaba jest ukraińską artystką. Urodziła się w 1994 roku w Odessie. Ukończyła Grekov Art College. Specjalizuje się w malarstwie, rzeźbie, grafice, mediach mieszanych. Podstawą jej stylu artystycznego jest eksperyment oparty na swoistej tradycji szkoły malarskiej w Odessie, jako historycznym centrum kultury północnego regionu Morza Czarnego.
Jako wychowanka tej szkoły akademickiej buduje swój język obrazowy za pomocą pomocą ekspresyjnych, harmonijnych form, wyważonej kompozycji, tonalnych i kolorystycznych schematów. Główną rolę w jej twórczości odgrywa dbałość o technikę i szczegółowe podejście do właściwości materiału. W sztuce wizualnej znaczenie nie może być oddzielone od fizycznego ucieleśnienia dzieła pracy. To, czego nie można wyrazić słowami, znajduje swoje ucieleśnienie w technicznym wyrafinowaniu.Pomysły są oparte na filmach dokumentalnych o otaczającej Anastazję rzeczywistości. Za pomocą prostych gatunków jest to dla niej najbardziej naturalne wyrażenie przesłania lub idei. W każdej pracy umieszcza bezpośredni przekaz, odniesienie do konkretnego wydarzenia lub problemu, jako podstawę fabuły. Proste motywy i obrazy żyją już własnym życiem, tworząc nowe znaczenia i skojarzenia, zależne od widza i osobistej percepcji każdego z osobna. Jako autorka i jako obserwatorka prowadzi działania narracyjne. Jej prace są refleksjami na temat procesów społecznych, politycznych i kulturowych. Buduje opowieści w oparciu o kontrast pomiędzy
liryką ludzkich koncepcji etycznych a prymitywnymi, archaicznymi obrazami. Formy w jej praktyce stawały się coraz bardziej surrealistyczne, w próbie odbudowania klasycznego stylu opowiadania dla własnych potrzeb. Orientacja stylistyczna skłania się ku estetyce symbolizmu, gdzie przedmioty, prozaiczne motywy, elementy przestrzeni. W kierunku estetyki symbolizmu, gdzie przedmioty, prozaiczne motywy i elementy przestrzeni zamieniają się w atrybuty, znaki i indeksy.
Anna Królikiewicz, urodzona 7 lutego 1970. Dyplom na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w 1993 roku, tytuł naukowy profesora nadany przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej 2018, doktorat w roku 2000, po uzyskaniu w 2010 roku tytułu doktora habilitowanego prowadzi Czwartą Pracownię Rysunku. W latach 2001-2003 uczyła w kilku pracowniach na wydziałach Sztuki i Projektowania Graficznego Bilkent University w Ankarze, od 2013 wykłada przedmiot Kształt Smaku w School of Form w Poznaniu. Oddana monumentalnemu rysunkowi i instalacji, zdarza się, że pisze (stała kolumna w magazynie „USTA” poświęcona związkom sztuk pięknych i pokarmu).
Autorka wielu wystaw indywidualnych, brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, swoje prace pokazywała m. in. w Nowym Yorku, Istambule, Ankarze, Kilonii, Brukseli, na międzynarodowych festiwalach sztuki współczesnej, w opuszczonym sklepie mięsnym w Sopocie, refektarzu Zakonu Kartuzów, oliwskim lesie, pustym mieszkaniu na krakowskim Salwatorze, w warszawskiej Zachęcie. Na przełomie 2018 / 19 pracowała nad scenografią do dramatu według powieści Alexandra Dumas: „Die Bartholomäusnacht ” w Theater Freiburg w Niemczech.
Współautorka, redaktorka naukowa i współwydawca monografii naukowej “Międzyjęzyk” porządkującej wątek użycia pokarmu jako medium w sztuce współczesnej, foodarcie, sztuce relacyjnej w polu malarstwa, antropologii, historii sztuki.
Ostatnie realizacje z 2022 roku powstały na zaproszenie Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie i metaforyzują zagadnienia dotyczące kuchni żydowskiej na wystawie ” Od kuchni. Żydowska kultura kulinarna”.
Laureatka nagród rektorskich za osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne, dwukrotnie stypendystka miasta Sopot oraz Marszałka Województwa. Laureatka nagrody Prezydenta Miasta Gdańska za 25 lat pracy twórczej, oraz Muza Sopotu w dziedzinie Kultury I Sztuki 2019, nominowana do tytułu Człowieka Roku w Kulturze 2019 I 2020 (Pomorskie Sztormy 2019 i 2020), nominacja finałowa do nagrody Splendor Gedanensis 2020. W 2019 wyróżniona odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej
