21 października (czwartek), godz. 19.00
Rafał Pierzyński
Touching: through space/ Dotknięcie: przez przestrzeń
Kuratorki: Kasia Sobczak & Josseline Black
Dotykanie: przez przestrzeń Rafała Pierzyńskiego jest trzecią odsłoną rocznego cyklu Tool Cycle: new visualisations for activated bodies. Tematem przewodnim performance jest elastyczność, rozumia jako zasada rządząca przemianami.
„Wszelkie dotykanie jest zawsze już w trakcie tworzenia, przekształcania, zawsze uwikłane, wszystko, czego dotykasz, zmieniasz, wszystko, co zmieniasz, zmienia ciebie” (Octavia Butler) – wszystko, czego dotykasz, dotyka ciebie.
Dokąd zmierzają ciała i technologie w stanie dotyku? Interakcja z maszyną jest wzajemna, wymaga uwagi i mocy, zajmuje przestrzeń i często wyprzedza naszą zdolność do słuchania ciała i siebie nawzajem.
Jakby zewnętrzne organy, telefony i inne narzędzia sprawiały, że widzimy więcej. Pamiętają za nas, łączą nas, leczą nas i przede wszystkim – ekscytują, aż do skonsumowania siebie nawzajem, aż do odrętwienia, oderwania i zapomnienia.
Fascynacja mózgiem jako główną osią ludzkiej świadomości przeplata się z wszechogarniającą ekspansją mediów i infrastruktury telekomunikacyjnej. Żyjemy rasistowskim, patriarchalnym, militarnym, kapitalistycznym, neokolonialnym snem o przyszłości z przeszłości, dyktowanym przez destrukcyjne systemy, które redukują człowieka do „ciała mózgu”, jego potencjał produkcyjny i zdolności, do skorupy, dając nam ostatecznie poczucie porażki wobec fałszywej nieśmiertelności maszyny.
Z prędkością Internetu i pod presją nasilających się kryzysów na całym świecie, pośród pandemii i poprzez społeczne zdystansowanie, pod groźbą zapaści ekologicznej i szalejących wojen – szukamy podpowiedzi, wsłuchując się w słowa i ciała queerowo-feministycznych proroków, walcząc o zmianę tych toksycznych orientacji.
„Dotykanie, odczuwanie jest tym, co robi materia, jest tym, czym jest materia” (Karen Barad), nawet w erze informacji, napędzanej danymi.
Idee Pierzyńskiego mają znaczenie w przestrzeni jako ich choreografia. Ich taniec jest cichym pomrukiem skandującym o połączenie i wspólnotę opartą na współczuciu i odczuwaniu.
Rafał Pierzyński
Rafał Pierzyński (ur. 1991) Polski performerx i choreografx mieszkający w Zurychu. Pierzyński rozwija swoją praktykę artystyczną wokół zagadnień związanych z dotykiem. Postrzega dotyk jako podstawę przetrwania, pierwotną modalność bycia w świecie, jako wektor, który wykracza poza binarność ciała i umysłu. Rafał tworzy performans i choreografię oparte na postgenderowej, postantopocentrycznej czułości i intymności, przywołuje współzależność oraz płynność między płciami, ciałem, naturą oraz technologią, jednocześnie poszerzając te pojęcia.
Więcej cyklu Tool Cycle: New visualisations for activated bodies https://goyki3.pl/2021/02/15/tool-cycle-new-visualisations-for-activated-bodies/
Thursday, 21.10.2021, 7pm
Touching: Through space
Rafał Pierzyński
Curators: Kasia Sobczak & Josseline Black
Touching: Through space, from Rafał Pierzynski appear as one of the outcomes of the yearly program Tool Cycle: new visualisations for activated bodies. It exists and expresses within the topic of elasticity, which is understood as a principle which governs transformations.
“All touching is always already in making, transforming, always entangled, all that you touch you change, all that you change, changes you” (Octavia Butler) – all you touch, touches you.
Where do bodies and technologies in a state of touch go together? Interaction with the machine is reciprocal, it requires attention and power, it takes space, and often overtakes our abilities to listen to the body and one another.
As if external organs, phones and other tools makes us see more, remember for us, connects us, heal us and foremost – excite us, till the point of consuming each other, till becoming numb, detaching and forgetting.
Fascination with the brain as the main axis of human consciousness intertwines with the overwhelming expansion of telecommunication media and infrastructure. We are living the racist, patriarchal, military, capitalist, neo-colonial dream of the future from the past, dictated by destructive systems which reduce human being to ‘brain’s bodies’, their productive potential and their abilities, to shells, ultimately giving us a sense of failure against the false immortality of the machine.
With the speed of the internet and under the pressure of intensifying crises all around the globe, in the midst of pandemic and through social distancing, under a threat of environmental collapse and raging wars – we are looking for hints, listening to the words and bodies of the queer-feminist prophets, fighting to change these toxic orientations.
“Touching, sensing is what matter does, is what matter is” (Karen Barad), even in the information, data-driven era.
Rafał’s thoughts matter in space as their choreography. Their dance is a silent murmuration chanting for a connection and community based on compassion and feeling with.
Rafał Pierzyński
fot. Bogna Kociumbas
